de Hoeveng(z)anger 2018: dag 2
juli 18

de Hoeveng(z)anger 2018: dag 2

Hoeven is een uitje. Maar vergis je niet, er wordt hard gewerkt! Gisteravond was het officiële programma pas rond 22.00 uur afgelopen, vandaag zat ieder om 07.30 weer in de kapel. Iedereen volgt een hoofdvak én een plusvak. Het hoofdvak telt verpreid over drie-en-eenhalve dag zes sessies, het plusvak heeft er twee. Daarnaast zijn er de dagelijkse tutti-bijeenkomsten, oefenmomenten voor de instrumentalisten en de voorbereidingsbijeenkomsten van de voorzangers en lectoren van de dag.

Ik probeer alle vakgroepen minstens één keer bij te wonen. Eigenlijk is dat shoppen en stilletjes vind ik dat ook wel een voorrecht! 

Gisteravond bezocht ik het plusvak slagtechniek. Zelden of nooit gedirigeerd en toch eens proberen? Dan is dit het juiste moment. Aleida, docent slagtechniek, leidt de deelnemers soepeltjes door de belangrijkste slagfiguren: de twee-, drie- en vierslag. Enkele liederen erbij en uiteindelijk zelfs een canon! Bij het hoofdvak slagtechniek, vanmiddag, ligt het een stuk ingewikkelder. Ubi caritas van Duruflé is nog te overzien, al leidt de oorspronkelijk gregoriaanse melodie wel tot diverse maatwisselingen. Maar vergeleken met het Sanctus van Ludo Claessen 2017) is dat een makkie, want hier gaat het van vierkwartsmaat naar driekwarts, naar zevenachtste, naar vierkwarts, naar driekwarts, naar vijf-, zes-, zeven- en negenachtste. Enzovoort... Fantastisch als het lukt!  

De organisten en pianisten buigen zich met Gijs van Schoonhoven over Böhms partita 'Ach, wie nichtig, ach, wie flüchtig'. Spelend, luisterend en pratend gaan ze langs de verschillende variaties. Wat doet de componist en waarom, wat kenmerkt deze muziek, hoe komt ze tot haar recht? Is partita 6 een menuet en 8 een sarabande? In ieder geval geen flamenco, dat mag duidelijk zijn. Het spelen van hemiolen kun je verschillend aanpakken, met veel nadruk of juist by the way, maar een ding is duidelijk: zoek nooit hemiolen op laag water! 

Bij het hoofdvak Verdieping en liturgie in de praktijk heerst een heel andere sfeer. Hier zitten de praters. Zij werken een reader door met artikelen rond het weekthema, Nu laat ons gaan. Gezegend en gezonden zijn: dat roept de vraag op naar de praktijk. Wat betekent het om kerk te zijn in de wereld? Wat doet de kerk op de zondagmorgen en hoe werkt dat door de rest van de week? Het zijn behoorlijk existentiële vragen en dat stempelt de gesprekken. Vandaag gaat het over de muzikale kerk - een kerk met toekomst. De groep bestaat voor de helft uit gemeentepredikanten en ook de anderen staan midden in de praktijk van hun kerkelijk leven. Er popt een vraag op: 'hoe krijg ik mijn gemeente zover dat zij impressief zingt'? Lukt dat impressieve zingen ook als er vanaf de beamer wordt gezongen? Nee, is de conclusie, zingen vanaf een beamer leidt tot een ander soort spiritualiteit. Over liturgie, muziek en spiritualiteit gesproken, wanneer is er sprake van het door middel van muziek creëren van ruimte, en wanneer van muzikale manipulatie?

's Avonds zit iedereen weer bij elkaar. Cantorijleden, dirigenten, dominees, organisten, pianisten, gemeenteleden zingen samen, onder leiding van Elske: muziek voor de completen van vanavond en de lauden van morgenochtend. En Mendelssohns 'Wer nur den lieben Gott lässt walten'.  

Hoeven is een werkweek, zeker weten! Maar dan wel een werkweek met de sfeer van een uitje. 

P7173475 kopie

P7183505

P7183491

 

 

Gelezen: 3024 keer Laatst aangepast op woensdag, 19 september 2018 11:58