- Liturgie als een weg: de weg die God met ons gaat en die wij met God gaan. De liturgie is als een weg door de tijd die we volgen, langs lezing, overweging en gebed. Aan het einde zijn we - ergens - anders dan aan het begin.
- Liturgie als een spel: we volgen de gebruiken en regels en roepen daarmee een andere werkelijkheid op dan die van de alledaagse wereld. Het is een teamspel, je moet op elkaar reageren en er het beste van willen maken. En dat vraagt aandacht en energie.
- Liturgie als middel: het is geen doel op zich. Het probeert de plaats tot plek te maken waar de omstandigheden zó zijn dat wij ons eenvoudiger door God kunnen laten vinden. Liturgie is ook een middel om onze dank gezamenlijk vorm te geven. En een middel om een gemeenschap te worden.
Het was erg interessant om er op deze manier over na te denken. Ook vond ik het erg mooi en fijn aan de liturgie van de getijden dat de viering één geheel vormde. Alles was even belangrijk en kreeg evenveel ‘aandacht’.
In de middag was er ook tijd voor ‘labora’. Hierbij heb ik in het koor gezongen. Dit was erg leuk om te doen. Zeker toen we in de kloosterkerk gingen oefenen, wat klinkt dat mooi in zo’n ruimte! Zo hebben we een aantal vaste stukken van de getijden geoefend, bijvoorbeeld een driestemmig ‘Onze Vader’. En voor de slotviering op zondag het prachtige ‘Here, O my Lord’ van Barry Rose.
Het was erg bijzonder om deze dag zo met elkaar zingend, biddend en in stilte te beginnen en ook weer te eindigen. Doordat de getijden als vaste onderdelen steeds weer terugkwamen, kon je je goed door de beleving mee laten nemen en tot rust komen. Het was mooi dat we met zoveel jongeren uit verschillende kerken voor een korte tijd eigenlijk een soort gemeenschap mochten vormen. Het samen zingen en de gedeelde stilte scheppen zeker een band!
Cilianne van Kooten (21 jaar), studeert Muziektherapie en was voor het eerst op het Kloosterfestival
