Overal is licht: in het repertoire van de tutti-groep en de afzonderlijke hoofdvakken, in de volle zon als je in de pauze de cour oversteekt onderweg naar de koffie maar evengoed in de schemering van de kapel tijdens de getijden. Vergeet ook de gesprekken niet. Verhalen, ervaringen, kennismakingen - het is duidelijk dat de meer de 100 mensen die hier samen zijn gekomen heel veel delen. Ook daarin is licht van eigenlijk straalt ieder een soort lichtheid uit: het is heerlijk hier weer te zijn!
In de loop van de dag waaiert de hele groep uiteen: zangers naar het grote koor, dirigenten naar het kleine koor, organisten en pianisten naar de kapel, praters naar de verdiepingsgroep. Ín de avond is er een nieuw bijvak. 'Wie wil er vanavond naar het bijvak poezie? wordt er tijdens de maaltijd gevraag. Een woud van vingers, de beoogde locatie is te klein. Dit bijvak, gegeven door een vaste Hoevenganger die in het dagelijks leven docent Nederlands is, blijkt een schot in de roos. De teksten en gedichten in het Liedboek blijken een Fundgrube! De vraag 'wat is een gedicht, wat maakt een tekst tot gedicht' prikkelt tot nadenken.
Wat heb ik geleerd vandaag?
'Ik krijg er steeds meer zicht op dat goede dirigenten simpelweg met hun handen kunnen voorkomen dat we zakken! Als koordirigent hebben we daar altijd wel mee te maken. Kijk ik naar de docenten - Monique, Aleida, Elske - dan ontdek ik hoe ze ons met handgebaren, met suggesties, met mimiek op toon houden.'
Tip van een van de docenten: zakken betekent meestal dat de zangers de connectie met het lijf kwijt zijn. Het is de kunst om de energie, het spanningsverloop van de muziek aan je koor mee te geven. Laat je zangers geaard zijn!
Quote van dedag:
Wie is de mol?
(n.a.v. een lied met vijf mollen aan de kantlijn en een c met molteken ervoor. Eigenlijk is de vraag dus niet 'wie is de mol' maar wat 'doet' die mol híer?)
