Vroeg in de morgen, in het donker, kwamen we aan bij Klooster Nieuw Sion. Het was er helemaal stil en er waren bijna geen mensen te vinden. Je zou je bijna afvragen of dit wel de locatie van een festival is. Veel tijd om te zoeken waar we precies moesten zijn en wat de bedoeling was, hadden we niet. Het was namelijk al bijna 07:30, tijd voor het Morgengebed.
Gelukkig kwamen wij onderweg iemand tegen die zo aardig was om ons, al fluisterend, een spoedcursus ‘liturgie lezen’ te geven. Alsnog was het bij deze eerste viering goed opletten en soms zoeken waar we waren. Ook aan het zingen kon je horen dat het voor sommige nog wat onwennig was en dat er onbekende muziek tussen zat. Het leuke was dat je ’s avonds na vier vieringen hierin al een verschil hoorde.

Na het ontbijt was ik bij een workshop van de cantor Christiaan Winter. Hij heeft o.a. verteld over wat liturgie is en de verschillende manieren waarop we dit kunnen zien:

Het zijn de donkerste dagen van het jaar. Het is niet koud, maar het is wel onaangenaam miezerweer. Het is nog maar half acht in de ochtend, maar in de verte klinkt al gezang. Wie zijn of haar oren volgt komt uit in de ruim bemeten kloosterkapel. Daar zitten meer dan 50 kerkgangers; de meesten in de koorbanken en wie daar niet in past verderop in de kerk. De kerkgangers zijn vrijwel zonder uitzondering – schrijver dezes haalt de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog – tussen 15 en 25 jaar. En ze moeten er ook nog voor betálen om daar te mogen zijn.
Wat is hier aan de hand? Tussen de ruim 800 festival die ons land rijk is, hoort dit festival tot de buitencategorie. Natuurlijk, er is live muziek – singer-songwriters – er wordt gezamenlijk gegeten en er is gezelligheid. Maar er is ook ‘ora et labora’. Vier keer per dag luidt de kapelklok en klinkt het aloude ‘Open, Heer, mijn lippen’. ‘Dan zingt mijn mond uw eer’, kaatst het terug door de gewelven. En in de middag wordt er tijd en energie gestoken in het onderhoud van de gebouwen en het terrein.

23 september, 23.16 uur

Als ik dit schrijf, zit de laatste dag van het ECPCM-congres erop. Morgen, maandag 24 september, is er voor de volhouders nog een extra excursiedag, maar een flink aantal deelnemers, waaronder uw blogger, reist morgen terug naar huis.

Het was vandaag zondag, dus het ligt voor de hand dat in de ochtend een kerkdienst in de buurt werd bijgewoond. De bus bracht ons opnieuw naar Kretinga, de kerk waar we eergisteren de orgeldemontatie en de goeddeels mislukte lezing van Dr. Povilonis bijwoonden. De brokstukken van dit evenement waren weggeveegd en om 11 uur werden we welkom geheten bij de viering, geleid door iemand die we ook al kenden van de lezing die hij vrijdag gaf over het Litouws liedrepertoire: de regio-‘pfarrer’ Darius Petkūnas. Hoewel we de traditionele Lutherse liturgie goed konden volgen, werd de viering geheel in het Litouws gedaan. Merkwaardig wel, een preek in het Litouws voor een groep van misschien 8 eigen gemeenteleden en 45 internationale gasten... Maar ja, it’s the volkstaal, stupid...

22 september, 22.57

Ik weet niet of het in Nederland het nieuws heeft gehaald, maar vandaag was paus Franciscus op bezoek in Litouwen. Ik ging ervan uit dat heel Litouwen in de ban van het bezoek zou zijn. Bij het wakker worden zapte ik daarom langs alle Litouwse TV-kanalen, maar nee hoor... slechts wat vage spelprogramma’s en kinderfilmpjes. Er was geen enkele aandacht voor Zijne Heiligheid. 
Uiteraard waren de ECPCM-ers (met de P van protestant) ook niet echt met het bezoek van de kerkvorst bezig, behalve de lutherse bisschop Sabutis die zich weer bij ons voegde en die zich er stiekem om verkneukelde dat het lekker slecht weer was...
Over hartelijke oecumene gesproken!

21 september

Nu stelt een uurtje tijdverschil niet heel veel voor, maar het viel toch niet mee tijdig aan het ontbijt te verschijnen. 8.00 lijkt mee te vallen, maar het voelde dubbel en dwars als 7.00...

Bij het voorstelrondje, voorafgaand aan het ochtendprogramma, blijkt dat in totaal 43 gedelegeerden aanwezig zijn. Behalve de landen die ik gisteren al noemde, zijn er leden uit Oostenrijk, IJsland, Roemenië, Slowakije, Frankrijk, Denemarken, Duitsland, Estland, Zwitserland, Letland en Tsjechië. Een kakelbont gezelschap dus – en zo klinkt het ook tijdens het ontbijt.